Kanyemba Lodge en Bush Camp

Maandag 30 mei
Om 06.00 uur loopt de wekker af. Maarten vertrekt iedere morgen om 07.00 uur naar de bank en komt dan, als het verkeer niet al te heftig is, rond 18.00 uur weer terug. Hij maakt lange dagen bij Zanaco. Dat geeft mij de gelegenheid om een uitgebreid verslag te maken voor de website. Maar eerst even sporten in de gym, want ik moet natuurlijk wel in vorm blijven!

Vrijdagmiddag rond 13.00 uur is Maarten terug van Zanaco en brengt Justin, de chauffeur van de bank, ons naar Kanyemba Lodge (www.kanyemba.com) waar we in de bush camp het weekend door gaan brengen. Maarten is er eerder al geweest met Pasen. Het is een rit van 2 uur over een redelijk verharde weg, wel met flink wat grote kuilen en gaten en dan nog een half uur over een gravelroad naar de Kafue rivier, waar we met een bootje worden opgehaald. Lunchen doen we in de auto. Onderweg passeren we verschillende nederzettinkjes met lemen hutjes en een rieten dakje. Overal langs de kant van de weg kleine negoties met fruit, houtsnijwerk en balen houtskool. Zodra we van de harde weg af gaan belt Maarten naar de lodge, zodat er als we aankomen een bootje klaar ligt om ons verder te vervoeren.
Meegan, de Australische gastvrouw van Kanyemba, staat al op ons te wachten. De bagage wordt ingeladen en dan vaart de boot over Kafue River richting Zambezi River, die Zambia van Zimbabwe scheidt.
Het is ongeveer 20 minuten varen en onderweg zien we olifanten die badderen in de rivier. Indrukwekkend gezicht. Meegan vertelt dat we dit weekend de enige gasten zijn in de Bush Camp en dat ze de honeymoon suite in gereedheid hebben gebracht. Dat klinkt veelbelovend, zeker na 8 weken separation. Bij aankomst staat Max op ons te wachten en helpt met het uitladen van de spullen. We hebben chalet nummer 4 compleet met een heus ligbad dat uitkijkt op de rivier. Wel een bijzondere manier van “kamperen”.
Na een kopje koffie gaan we voor onze eerste sunset cruise over de rivier. We zien olifanten, krokodillen, leguanen en niet te vergeten hippo’s (nijlpaarden). Ook ontelbare soorten vogels in alle soorten en maten, zoals een indrukwekkende visarend. De cruise duurt tot zonsondergang en dan gaan we terug naar het kamp. Daar drinken we een drankje aan de bar en gaan dan lange broeken aan trekken, niet omdat het koud is, maar voor de muggen. Om 19.30 wordt het diner geserveerd. Het is aardedonker maar met een ongelooflijke mooie sterrenhemel met ontelbare sterren. De rest van het restaurant wordt verlicht met olielampjes. Italiaanse keuken. De eigenaar van de lodge is een Zambiaan van Italiaanse afkomst en dat verloochent zich niet. Ik krijg het in mijn “ veldkeuken” op de camping niet voor elkaar! Na het diner met onze gastvrouw Meegan gaan we, geëscorteerd door twee van de vijf aanwezige personeelsleden met zaklampen, richting chalet. Een man voor en een man achter ons, kijkend of er zich geen loslopend wild bevindt. We krijgen ook een walkie talkie mee voor het geval dat….. Er zijn kleine oranje ledlampjes in ons huisje en in de “badkamer” maar die geven zo weinig licht dat het wel een uitdaging is om je tandenborstel en toiletgerei te vinden. Gelukkig heb ik een klein (militair) zaklampje en dat brengt uitkomst.

Zaterdag 28 mei
Wakeup call om 06.00 uur met koffie en thee. Meegan vertelt dat er ‘s nachts olifanten in het kamp zijn geweest en laat de voetafdrukken zien. Ze hebben overigens nog meer cadeautjes achter gelaten. Na een licht ontbijt vertrekken we om een kano safari te gaan maken. Stafford is onze gids en na wat instructies over wat we wel en vooral niet moeten doen worden we met de boot stroomopwaarts gebracht en van daaruit laten we ons, in het ochtendlicht, met de stroom mee zakken langs de oevers van de Zambezi. Kleine dorpjes waar vrouwen de was doen in de rivier, opnieuw hippo’s en krokodillen, die zoals Jaap sms’t ook “oude vellen” lusten. Dank je wel zoon! Het is heerlijk en zo rustig, alleen het ruisen van het riet en de peddels die de boot een beetje bijsturen. Genieten met een hoofdletter. Om 09.30 zijn we weer terug in ons kamp en staat het ontbijt klaar. Daarna lekker luieren, lezen en nog steeds bij praten, bij het zwembadje, tot aan de lunch. Er zijn vervelendere dingen om te doen op een zaterdagochtend.
Na de lunch een korte siësta en badderen in de open lucht. Heel bijzonder. Dan naar de overkant omdat ik wel graag een kijkje wil nemen bij de lodge waar Maarten vorige keer logeerde. We drinken daar een kopje koffie en inspecteren het winkeltje met snuisterijen. De apen buitelen over het terras en zijn hondsbrutaal. Opnieuw een sunset cruise en met een drankje en het fototoestel in de aanslag is dat weer een belevenis. Omdat Meegan gasten in de lodge moet ontvangen hebben we vanavond een candlelight dinner for two! Eigenaar Ricardo komt kennismaken en spreekt met ons af dat we de volgende morgen weer om 06.00 uur gewekt zullen worden voor onze wandelsafari over het eiland. Na het eten worden we naar ons huisje gebracht, dit keer zijn er al wat mannen vooruit gelopen want er zijn opnieuw olifanten gesignaleerd. Gelukkig verzekeren ze me dat olifanten geen trappen klimmen en ons huisje staat op palen! Rond 01.00 uur word ik wakker van een geluid dat doet vermoeden dat er olifanten in de buurt op hun gemakje staan te dineren. Het is echter zo pikkedonker dat je niets kunt zien, alleen je hoort ze uitstekend. Toch maar weer gaan slapen.

Zondag 29 mei
Om 06.00 uur staat de koffie en de thee al weer klaar op ons terrasje. Snel aankleden, gedekte kleding, geen neon kleuren, voor de wandelsafari. Ricardo en Alex nemen ons mee de bush in. Ook hier weer instructies. Achter Ricardo blijven, om twee redenen. De dieren die we mogelijk tegenkomen denken dan dat we één groot personage zijn i.p.v. vier kleintjes en aangezien hij een groot jachtgeweer bij zich heeft is het ook wel handig om, in geval van nood, niet in zijn schootsveld te gaan staan! Ten allen tijde rustig blijven is het devies, niet te veel praten, want dan hoort onze gidsen de geluiden niet, die kunnen wijzen op wild in de buurt. We wandelen en stoppen af en toe omdat Ricardo iets wil laten zien, sporen, planten, bomen, vogels. Hij kan ontzetten boeiend vertellen. Alleen al op het pad naar ons huisje ziet Ricardo allerlei sporen van dieren die net als wij gebruik maken van dit stukje natuur. Ik krijg een takje heerlijke ruikende wilde jasmijn, wilde lavendel, we zien de tamarinde, indigo struiken en allerlei soorten bomen en struiken die verschillende doelen dienen. Leerzaam. Na een half uur staat Ricardo ineens stil. Onmiskenbaar een olifant in de buurt. We zien hem nog niet maar horen hem wel en zien een boom in de buurt bewegen, dan verschijnt er ook een slurf die de takjes er af trekt en vervolgens verorberd. Na een tijdje vertrekt de olifant en gaan we ieder ons weegs. Langs termietenheuvels en olifantenpoep, waar ook een heel verhaal over te vertellen valt. Het is één wandelende biologieles. Als we na 2,5 uur bijna terug zijn in het kamp, opnieuw olifanten, een stuk of 4 rondom ons. Nu zien we meer dan een slurf, ook hun grote flaporen en dikke achterwerken. Ze eten onverstoorbaar. Langzaam en zachtjes trekken wij ons terug in de richting van het kamp voor een lekker ontbijt.
Dan gaan we onze spullen inpakken, een bush douche nemen en na een laatste kopje koffie varen we naar de lodge voor de lunch. Daar is ook het Zweedse stel dat met Pasen tegelijk met Maarten in de lodge was. Ze zijn vandaag op de motor vanuit Lusaka gekomen om te lunchen. Er zijn nog meer Zweden, die werken voor United Nations, Unicef en de Zweedse ambassade en een ouder stel, die al 8 jaar in Zambia wonen. Het is gezellig en het eten weer meer dan voortreffelijk. Onze stuurman Tommy is gasten halen op het pontoon en brengt onze chauffeur Justin mee. Die had wel zin in een boottochtje en hij stond al op ons te wachten. Ook hij krijgt nog een sightseeing langs het bush camp en dan varen we van de Zambezi naar Kafue River en terug naar Lusaka. Wat een fantastisch en nauwelijks te beschrijven weekend. Daar is maar een spreuk voor volgens Meegan: “For those who have never been, no explanation is possible. For those who has been, no explanation is necessary”. Daar is alles mee gezegd.
Rond 17.00 uur arriveren we weer bij het appartement en brengt Justin ons nog naar Arcades, het winkelcentrum. Even boodschappen doen voor de komende week en wat rondkijken op een markt met inheemse spullen. Kunnen we vast bedenken wat we aan souvenirtjes mee naar huis gaan nemen. Na nog een hapje en een drankje gaan we weer terug naar huis, opruimen, beetje TV kijken en op tijd naar bed. Het zijn lange dagen hier in Zambia.