Golf en Hash House Harriers
Door: Maarten
Blijf op de hoogte en volg Maarten
08 Mei 2011 | Zambia, Lusaka
Het zondags ritme bestaat meestal uit de site bijwerken, naar het winkelcentrum Arcades lopen( ongeveer een uur), wat lunchen, boodschappen doen en met de taxi naar huis.
Omdat we een extra vrije dag hebben, de dag van de arbeid is hier verschoven naar maandag, hebben we mooi de tijd om te gaan golfen. Mr.Phiri staat om zeven uur klaar om ons op te pikken en om half acht slaan we af. We worden vergezeld door 2 caddies. Zij spelen normaal zelf ook en geven ons prima aanwijzingen. Het is wel luxe om alleen je club maar aan te hoeven pakken en weer af te geven. Na negen holes pauzeren en rond half elf zijn we weer binnen. Verder ontspannen en op dinsdag weer aan het werk. Woensdag gaan we bij een van de MT leden op bezoek en zijn uitgenodigd voor een Hollandse maaltijd. Tom woont in een mooi huis maar wel met een grote muur erom heen en altijd bewaking. Dat hebben we bij het appartement ook. De bewaking staat altijd bij de poort. Af en toe klussen ze wat. Auto’s wassen of stiekem hun eigen fiets poetsen zoals onze vriend met de “Tiger bike”.
Zaterdag ga ik met Gerrit naar de Hash House Harriers; ook wel bekend als “The drinking club with a running problem” De Lusaka H3 komt elke zaterdag bijeen. Gerrit is via Carolijn, een Nederlandse die hier al zes jaar woont, op de mailing list van de HHH gekomen en kreeg in februari een uitnodiging voor een run net buiten Lusaka. Nu is de loop een stuk voorbij de Golf club. We besluiten heen te wandelen en terug met Mr. Phiri te gaan. Heen valt tegen. Het is toch dik anderhalf uur. Maar we zijn net op tijd. Na betaling van 3 euro biergeld wordt je keurig welkom geheten op run no. 1614 door enkele gepensioneerde Britten die al meer dan twintig jaar in Zambia wonen. Rond 15.30 uur waren er circa veertig mensen aanwezig en werd de groep verdeeld in wandelaars en runners. Gerrit kende al enkele mensen zoals Stefan, een jonge sportieve Duitser. Het parcours was uitgezet met kalk en er waren ook foute aanwijzigen, die je na honderden meters kon herkennen aan een kruis. Er werd ook telkens bij een H (Hash Hold) gewacht tot iedereen zich weer bij de groep had aangesloten. Een van de HHH-officers blies tijdens het hardlopen voortdurend op zijn hoorn. Het leek wel een vossenjacht. Op een gegeven moment waren we wel de helft kwijt. Maar na dik 4 km arriveerden we weer op het startpunt. Het was behoorlijk pittig. Bijvoorbeeld een behoorlijke klim naar de zwaar bewaakte Amerikaanse ambassade. En dat in de felle zon. Bij terugkomst voor mij eerst heerlijk koud water maar de drinkbroeders namen al een eerste biertje. Dus daarna sloten we maar snel aan.
Daarna volgde de HHH ceremony met veel rituelen, liederen en bier uit het vat (drie stuks). Net jonge studenten. Uiteraard moesten de nieuwkomers worden ontgroend en ik moest samen met een jonge dame in de kring gaan staan. Nadat ik mijn naam, land van herkomst en door wie ik was geintroduceerd had bekendgemaakt werd een ontgroeningslied gezongen. Tijdens het refrein moest een HHH-bierpul in een ruk worden leeggedronken, wat voor mij uiteraard geen enkel probleem was. Zo werden telkens mensen om uit een lopende redenen in de kring gezet. Weer een lied en drinken maar. Ondertussen loopt één van die oude makkers met een door lek bier doordrenkt Hash shirt rond. Aan het einde wordt de Hash man van de dag gekozen. Dat is de man waar het hards voor gejoeld wordt. Hij wint het shirt en de wisseltrofee. Hij moet het shirt aan en drinkt dewisseltrofee ,een pispot die vol bier zit, in een teug leeg. Rond 19.30 uur lopen we naar de weg en worden weer keurig opgehaald door onze taxidriver mister Phiri. Het was vermoeiend maar fraai. Als het lukt ga ik nog een keer.
Ontstaan van de Hash House Harriers
Stel, je bent een Engelsman in Kuala Lumpur in de jaren ’30. In het weekend zuip je je klem, want je bent ten slotte Engels en iets anders is er toch niet te doen. Om de week toch weer fris te beginnen, besluit je om met je maten ‘s avonds een rondje te gaan joggen. En wat krijg je van joggen? Juist, heel veel dorst. En wat helpt er tegen dorst? Juist, heel veel bier!
Engels als ze waren, besloten ze het meteen goed te doen en de hele zooi te gaan organiseren. Ja, je hoort het goed, rennen en drinken officieel geregeld. The Hash House Harriers waren geboren. Ook wel bekend als “The drinking club with a running problem”. Een loper, the Hare, zette een parcours uit. Alle leden renden achter de Hare aan en eindigde hun sportieve activiteit met meerdere glazen bier. Zo mooi en toch zo simpel.
Tijdens de tweede wereldoorlog was het lastig joggen en vooral drinken. Dus voor de Hash House Harriers een slechte tijd. Na de oorlog pakte ze hun sportieve en vooral sociale activiteiten snel weer op. En met succes, tegenwoordig zijn er over de hele wereld verschillende “Kennels”.
Nu heb je echt geen excuus meer om niet meer te gaan hardlopen.
Maak die kilometers en proost!!
Omdat we een extra vrije dag hebben, de dag van de arbeid is hier verschoven naar maandag, hebben we mooi de tijd om te gaan golfen. Mr.Phiri staat om zeven uur klaar om ons op te pikken en om half acht slaan we af. We worden vergezeld door 2 caddies. Zij spelen normaal zelf ook en geven ons prima aanwijzingen. Het is wel luxe om alleen je club maar aan te hoeven pakken en weer af te geven. Na negen holes pauzeren en rond half elf zijn we weer binnen. Verder ontspannen en op dinsdag weer aan het werk. Woensdag gaan we bij een van de MT leden op bezoek en zijn uitgenodigd voor een Hollandse maaltijd. Tom woont in een mooi huis maar wel met een grote muur erom heen en altijd bewaking. Dat hebben we bij het appartement ook. De bewaking staat altijd bij de poort. Af en toe klussen ze wat. Auto’s wassen of stiekem hun eigen fiets poetsen zoals onze vriend met de “Tiger bike”.
Zaterdag ga ik met Gerrit naar de Hash House Harriers; ook wel bekend als “The drinking club with a running problem” De Lusaka H3 komt elke zaterdag bijeen. Gerrit is via Carolijn, een Nederlandse die hier al zes jaar woont, op de mailing list van de HHH gekomen en kreeg in februari een uitnodiging voor een run net buiten Lusaka. Nu is de loop een stuk voorbij de Golf club. We besluiten heen te wandelen en terug met Mr. Phiri te gaan. Heen valt tegen. Het is toch dik anderhalf uur. Maar we zijn net op tijd. Na betaling van 3 euro biergeld wordt je keurig welkom geheten op run no. 1614 door enkele gepensioneerde Britten die al meer dan twintig jaar in Zambia wonen. Rond 15.30 uur waren er circa veertig mensen aanwezig en werd de groep verdeeld in wandelaars en runners. Gerrit kende al enkele mensen zoals Stefan, een jonge sportieve Duitser. Het parcours was uitgezet met kalk en er waren ook foute aanwijzigen, die je na honderden meters kon herkennen aan een kruis. Er werd ook telkens bij een H (Hash Hold) gewacht tot iedereen zich weer bij de groep had aangesloten. Een van de HHH-officers blies tijdens het hardlopen voortdurend op zijn hoorn. Het leek wel een vossenjacht. Op een gegeven moment waren we wel de helft kwijt. Maar na dik 4 km arriveerden we weer op het startpunt. Het was behoorlijk pittig. Bijvoorbeeld een behoorlijke klim naar de zwaar bewaakte Amerikaanse ambassade. En dat in de felle zon. Bij terugkomst voor mij eerst heerlijk koud water maar de drinkbroeders namen al een eerste biertje. Dus daarna sloten we maar snel aan.
Daarna volgde de HHH ceremony met veel rituelen, liederen en bier uit het vat (drie stuks). Net jonge studenten. Uiteraard moesten de nieuwkomers worden ontgroend en ik moest samen met een jonge dame in de kring gaan staan. Nadat ik mijn naam, land van herkomst en door wie ik was geintroduceerd had bekendgemaakt werd een ontgroeningslied gezongen. Tijdens het refrein moest een HHH-bierpul in een ruk worden leeggedronken, wat voor mij uiteraard geen enkel probleem was. Zo werden telkens mensen om uit een lopende redenen in de kring gezet. Weer een lied en drinken maar. Ondertussen loopt één van die oude makkers met een door lek bier doordrenkt Hash shirt rond. Aan het einde wordt de Hash man van de dag gekozen. Dat is de man waar het hards voor gejoeld wordt. Hij wint het shirt en de wisseltrofee. Hij moet het shirt aan en drinkt dewisseltrofee ,een pispot die vol bier zit, in een teug leeg. Rond 19.30 uur lopen we naar de weg en worden weer keurig opgehaald door onze taxidriver mister Phiri. Het was vermoeiend maar fraai. Als het lukt ga ik nog een keer.
Ontstaan van de Hash House Harriers
Stel, je bent een Engelsman in Kuala Lumpur in de jaren ’30. In het weekend zuip je je klem, want je bent ten slotte Engels en iets anders is er toch niet te doen. Om de week toch weer fris te beginnen, besluit je om met je maten ‘s avonds een rondje te gaan joggen. En wat krijg je van joggen? Juist, heel veel dorst. En wat helpt er tegen dorst? Juist, heel veel bier!
Engels als ze waren, besloten ze het meteen goed te doen en de hele zooi te gaan organiseren. Ja, je hoort het goed, rennen en drinken officieel geregeld. The Hash House Harriers waren geboren. Ook wel bekend als “The drinking club with a running problem”. Een loper, the Hare, zette een parcours uit. Alle leden renden achter de Hare aan en eindigde hun sportieve activiteit met meerdere glazen bier. Zo mooi en toch zo simpel.
Tijdens de tweede wereldoorlog was het lastig joggen en vooral drinken. Dus voor de Hash House Harriers een slechte tijd. Na de oorlog pakte ze hun sportieve en vooral sociale activiteiten snel weer op. En met succes, tegenwoordig zijn er over de hele wereld verschillende “Kennels”.
Nu heb je echt geen excuus meer om niet meer te gaan hardlopen.
Maak die kilometers en proost!!
-
08 Mei 2011 - 08:46
Bregje:
Wat een verhaal pap, volgens mij heeft Harm precies dezelfde zaterdag gehad alleen heet dat hier de Batavierenrace, met andere woorden hardlopen om daarna de dorst te lessen met heel veel bier... Veel plezier nog, nog even en dan komt mama al die kant op! Liefs, Bregje -
08 Mei 2011 - 11:10
Nelleke:
Geweldige update weer. Ik krijg er steeds meer zin. Nog 2,5 week en dan vlieg ik naar je toe! Kijk er naar uit. -
08 Mei 2011 - 17:34
Jan:
he maarten, het lukt me voor het eerst om in je reisverslag te komen. ziet er goed uit. Het lijkt me echt interessant om dit mee te maken. Lijkt me een aanrader voor iedereen die die kans krijgt. Nog een goede tijd toegewenst en tot snel.
jan -
08 Mei 2011 - 18:03
Ad En Lia:
Hoi Maarten, wat een leven leidt jij! Zitten op dit moment bij Bart en Geertje in de Oranjestraat. Nelleke is eveneens van de partij. Bart en Geertje hebben genoten van hun kampeerweekendje. Lia zal ook blij zijn als je er weer bent. Nelleke verheugt zich enorm op jullie hereniging en de trip naar Zambia. Wij horen de verhalen uitgebreid in Afritz en daarvoor natuurlijk in Best. Groetjes Ad en Lia -
08 Mei 2011 - 21:02
Annie Van Kemenade:
Hoi Maarten
Wat een mooi verslag weer deze week,
en wat maak je wat mee daar buiten je werk! Het is inderdaad zo als Bregje schrijft, Harm heeft dit weekend iets soort gelijks gedaan alleen heette hun clubje denk ik net iets anders; the running club with a drinking problem!!! Nog veel plezier en werk ze!!
Groetjes Ton en Annie
-
09 Mei 2011 - 15:26
Nico En Mien:
Ha die Maarten,
Een schitterend verhaal van die HHH-ers. Een echt vochtlessend volkje die van overseas. Zijn dus echt niet vies van sporten met een 'running problem". En dat je dan na afloop nog iets vochtigs tot je moet nemen, valt helaas ook niet mee!
Nog geïnteresseerd in het cevapceci -recept?? Weer is er daar bij jou naar en oefenen op voorhand belooft alle goeds voor later in het zomerseizoen.
Groetjes, Nico & Mien -
09 Mei 2011 - 20:17
Peter:
Ja, ja Nelleke. Eindigen met ik kijk er naar uit !!!! Moet niet gekker worden.....Kuzzzzzzzzzzzzz -
10 Mei 2011 - 12:03
Mieke Schaminee:
Hoi Maarten,
Leuk, leerzaam en jaloersmakend. T klinkt wel alsof t je goedgaat. En natuurlijk mis je Nellek, de (klein)kinderen en niet te vergeten ... ons :-). Duurt niet meer zolang meer, tijd vliegt. Geniet ervan!
Groeten Mieke -
10 Mei 2011 - 12:03
Mieke Schaminee:
Hoi Maarten,
Leuk, leerzaam en jaloersmakend. T klinkt wel alsof t je goedgaat. En natuurlijk mis je Nellek, de (klein)kinderen en niet te vergeten ... ons :-). Duurt niet meer zolang meer, tijd vliegt. Geniet ervan!
Groeten Mieke -
10 Mei 2011 - 13:53
Netty Ackermans:
Lieve Maarten,een drankclub met een loop probleem,het werkt op je lachspieren.Leuk verhaal.Knap van je dat je met zoveel bier nog kunt lopen.Ik zou het niet kunnen.
Fijn dat je het daar naar je zin hebt.
Nog een dikke week en Nelleke is er ook.Heel veel groeten van Jan en een dikke kus van mij,Netty -
16 Mei 2011 - 14:36
Ine Der Kinderen :
hallo Maarten,even laten weten dat ik enorm trots op mijn neef ben als ik je verhalen lees .
Fijne tijd met Nelleke.
Groetjes Ine
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
