Personeelsbijeenkomst en bruiloft
Door: Maarten
Blijf op de hoogte en volg Maarten
17 April 2011 | Zambia, Lusaka
Zaterdagmiddag ga ik boodschappen doen. Ik word op en neer gereden door onze vaste taxichauffeur, mr. Pyri. Zo heten ze hier allemaal. In het winkelcentrum Arcades is een grote Spar. Daar kan de AH in Best een paar keer in. Na het boodschappen doen even pinnen en dan met mr. Pyri terug.
Lusaka is niet bijzonder. De stad heeft geen oud centrum. Het is allemaal uitgerekt en buiten een paar winkelcentra is er weinig te zien. Het museum schijnt nieuwe noch oude dingen te hebben. Voor vermaak moet je buiten de stad zijn. De parken zijn het helemaal.
Dus die avond maar tv kijken. Het is voornamelijk Alphen aan de Rijn dat de klok slaat. Vreselijk die gebeurtenis.
Zondag wat in mijn boek lezen en mijn bestanden bijwerken. Wat skypen. Buiten zitten is er niet bij omdat het regent en niet warm is.
Gerrit komt met zijn vrouw Jacqueline, die dit weekend is gearriveerd, terug van Kayemba Lodge in Lower Zambesi. Om zeven uur ga ik bij ze eten. Vlak voor zeven uur valt het licht uit. Dat wordt dus diner by candlelight en gelukkig geen 'diner for one'. Het eten is juist op tijd warm. Want alles gaat hier elektrisch. In ieder geval een gezellige avond.
Maandag is het weer werken. We worden iedere morgen om 7.10 opgehaald door een chauffeur van de bank. Tenminste als ze op tijd komen. Deze week hebben ze problemen omdat er te veel auto 's het land in zijn. Dat wordt dus vaak bellen waar ze blijven. 'Morgens rijd je in 10 minuten naar de bank maar 's avonds duurt dat bijna 3 kwartier.
Rond de bank zit dan in het centrum alles vast. Van scooters zoals in Hanoi hebben ze hier niet gehoord.
Maandag en dinsdag ga ik weer eens wat werken aan mijn kook ervaring. De rest van de week ontsnap ik daaraan. De Griek en de Thai staan weer op het menu. Per slot van rekening moet Gerrit die ook aan Jacqueline showen en ik vergezel hun graag daarbij.
Op vrijdagavond is er een grote personeel informatiebijeenkomst. Al het personeel van Lusaka en omstreken (800) zijn uitgenodigd in het Padmodzi hotel. Er staan twee grote tenten opgesteld met volledig gedekte tafels. Al het personeel is in rood overhemd, want het is vrijdag. Dat is een indrukwekkend geheel. Het management doet zijn verhaal naar aanleiding van een groot aantal vragen die uit het medewerker tevredenheid onderzoek naar voren zijn gekomen. Dat doen ze professioneel. Ik ben jaloers op voortreffelijke wijze waarop de algemeen directeur dat presenteert. Er komen ook onverwacht veel vragen uit de zaal. Van de totaal 1150 personeel leden zijn er hier bijna 800. Dat is niet niks. De anderen zijn in de loop van de week in het land door het directieteam bezocht. Maar je ziet toch dat de nadruk hier op Lusaka ligt.
Zaterdag ga ik naar het voorfeest van een bruiloft. Ik ben uitgenodigd door Malyablo een dochter van een Nederlander, Ari Kwaasteniet, die met de Zambiaanse Sharon is getrouwd. Ari heeft een slachterij, een vleesverwerkende fabriek en een boerderij. Het voorfeest is op de boerderij. Buiten Lusaka op 10 hectaren gelegen. Daar heeft hij 300 stuks vee die daar vetgemest worden en als ze zwaar genoeg zijn geslacht. Ze hebben daar regelmatig stagiaires uit Wageningen die hen helpen het bedrijf verder te optimaliseren.
In de prachtige tuin zingen en dansen de Zambiaanse vrouwen, onder aanvoering van Sharon in het geel zwart, rond de bruidegom. De bruid mag er nog niet bij zijn. Er wordt een prima barbecue aangericht. We worden verwend. Het is mooi weer, maar als het om zes uur donker wordt koelt het behoorlijk af. Dan kun je wel een trui gebruiken. Het is volle maan waardoor de tuin extra mooi is en ook bijzonder geurt. En je ziet gelukkig normaal want tuinverlichting hoort er hier niet bij.
Rond acht uur brengen Mali en Harm, haar Nederlandse vriend die ook in het bedrijf werkt, mij weer naar huis. Ze hebben allebei International Business in Utrecht gestudeerd en wonen in het centrum van Lusaka.
Zondag is het vervolg van de bruiloft. Dan is het vrouwendag. Eerst wordt er getrouwd, dat denk ik nu, en dan moet de bruidegom zich aan de vrouwen presenteren. Hij krijgt dan zijn verplichtingen te horen! Daarbij mag hij kennelijk vergezeld worden door een paar mannen. Daarvoor heeft hij Lex, de stagiair uit Wageningen en Harm gevraagd. En Mali vindt dat ik daarvoor ook wel mee kan. We gaan het meemaken.
Lusaka is niet bijzonder. De stad heeft geen oud centrum. Het is allemaal uitgerekt en buiten een paar winkelcentra is er weinig te zien. Het museum schijnt nieuwe noch oude dingen te hebben. Voor vermaak moet je buiten de stad zijn. De parken zijn het helemaal.
Dus die avond maar tv kijken. Het is voornamelijk Alphen aan de Rijn dat de klok slaat. Vreselijk die gebeurtenis.
Zondag wat in mijn boek lezen en mijn bestanden bijwerken. Wat skypen. Buiten zitten is er niet bij omdat het regent en niet warm is.
Gerrit komt met zijn vrouw Jacqueline, die dit weekend is gearriveerd, terug van Kayemba Lodge in Lower Zambesi. Om zeven uur ga ik bij ze eten. Vlak voor zeven uur valt het licht uit. Dat wordt dus diner by candlelight en gelukkig geen 'diner for one'. Het eten is juist op tijd warm. Want alles gaat hier elektrisch. In ieder geval een gezellige avond.
Maandag is het weer werken. We worden iedere morgen om 7.10 opgehaald door een chauffeur van de bank. Tenminste als ze op tijd komen. Deze week hebben ze problemen omdat er te veel auto 's het land in zijn. Dat wordt dus vaak bellen waar ze blijven. 'Morgens rijd je in 10 minuten naar de bank maar 's avonds duurt dat bijna 3 kwartier.
Rond de bank zit dan in het centrum alles vast. Van scooters zoals in Hanoi hebben ze hier niet gehoord.
Maandag en dinsdag ga ik weer eens wat werken aan mijn kook ervaring. De rest van de week ontsnap ik daaraan. De Griek en de Thai staan weer op het menu. Per slot van rekening moet Gerrit die ook aan Jacqueline showen en ik vergezel hun graag daarbij.
Op vrijdagavond is er een grote personeel informatiebijeenkomst. Al het personeel van Lusaka en omstreken (800) zijn uitgenodigd in het Padmodzi hotel. Er staan twee grote tenten opgesteld met volledig gedekte tafels. Al het personeel is in rood overhemd, want het is vrijdag. Dat is een indrukwekkend geheel. Het management doet zijn verhaal naar aanleiding van een groot aantal vragen die uit het medewerker tevredenheid onderzoek naar voren zijn gekomen. Dat doen ze professioneel. Ik ben jaloers op voortreffelijke wijze waarop de algemeen directeur dat presenteert. Er komen ook onverwacht veel vragen uit de zaal. Van de totaal 1150 personeel leden zijn er hier bijna 800. Dat is niet niks. De anderen zijn in de loop van de week in het land door het directieteam bezocht. Maar je ziet toch dat de nadruk hier op Lusaka ligt.
Zaterdag ga ik naar het voorfeest van een bruiloft. Ik ben uitgenodigd door Malyablo een dochter van een Nederlander, Ari Kwaasteniet, die met de Zambiaanse Sharon is getrouwd. Ari heeft een slachterij, een vleesverwerkende fabriek en een boerderij. Het voorfeest is op de boerderij. Buiten Lusaka op 10 hectaren gelegen. Daar heeft hij 300 stuks vee die daar vetgemest worden en als ze zwaar genoeg zijn geslacht. Ze hebben daar regelmatig stagiaires uit Wageningen die hen helpen het bedrijf verder te optimaliseren.
In de prachtige tuin zingen en dansen de Zambiaanse vrouwen, onder aanvoering van Sharon in het geel zwart, rond de bruidegom. De bruid mag er nog niet bij zijn. Er wordt een prima barbecue aangericht. We worden verwend. Het is mooi weer, maar als het om zes uur donker wordt koelt het behoorlijk af. Dan kun je wel een trui gebruiken. Het is volle maan waardoor de tuin extra mooi is en ook bijzonder geurt. En je ziet gelukkig normaal want tuinverlichting hoort er hier niet bij.
Rond acht uur brengen Mali en Harm, haar Nederlandse vriend die ook in het bedrijf werkt, mij weer naar huis. Ze hebben allebei International Business in Utrecht gestudeerd en wonen in het centrum van Lusaka.
Zondag is het vervolg van de bruiloft. Dan is het vrouwendag. Eerst wordt er getrouwd, dat denk ik nu, en dan moet de bruidegom zich aan de vrouwen presenteren. Hij krijgt dan zijn verplichtingen te horen! Daarbij mag hij kennelijk vergezeld worden door een paar mannen. Daarvoor heeft hij Lex, de stagiair uit Wageningen en Harm gevraagd. En Mali vindt dat ik daarvoor ook wel mee kan. We gaan het meemaken.
-
17 April 2011 - 12:48
Nelleke:
Veel plezier vanmiddag. Wil wel horen wat zijn verplichtingen zijn als echtgenoot! -
17 April 2011 - 20:20
Maarten:
Ik vooral begrepen dat de vrouw nederig moet zijn! -
18 April 2011 - 09:19
Chris:
Lijkt me dan niet echt iets voor Nelleke dus ik zou me er maar niet erg in verdiepen als je weet wat goed voor je is. -
18 April 2011 - 11:48
Nelleke:
Chris, ik zie dat je me kent. Ik geloof niet dat Maarten iets goeds leert daar. Hij moet zich de komende maanden maar verder bekwamen in het koken. Daar heb ik tenminste iets aan als hij weer terug is! -
18 April 2011 - 18:05
Mien:
Hallo Maarten,
Wat leuk om je ervaringen te lezen. Ben benieuwd, hoe de verdere bruiloft is verlopen.
Vind de pachtig gekleurde jurken enig.
Heb je intussen al wat zambiaanse woorden geleerd, of is het op geen enkele manier te begrijpen?
Veel plezier
Groetjes Mien -
19 April 2011 - 07:11
Netty Ackermans:
Lieve Maarten,met belangstelling het verslag gelezen.Wat een ander land dan het onze,en zeker hun huwlijksfeesten lijken niet op die van ons.Ik heb het afgelopen weekend weer meegedaan met de kunst fiets route.Twee dagen van 11.00 tot 17.00 in de garage gestaan.Het was weer goed geweest.Groetjes van Jan en een dikke kus van mij. -
19 April 2011 - 14:24
Chris:
hoi Nelleke, dat koken is een prima idee. Kan hij misschien zijn kookkunsten eens vertonen voor een van zijn OR-commissies.... Dus Maarten doe vooral goed je best! -
20 April 2011 - 14:42
Louwers, Ria:
dag Maarten,
Wat leuk dit dagboek van en door jou! Superleuk om je wetenswaardigheden zo te volgen.
Chapeau!
Groet, Ria
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
