Islands of Siankaba

Zaterdag 4 juni
Een enorm uitgebreid ontbijtbuffet staat ons te wachten en we kiezen een tafeltje in de zon want ’s ochtends is het nog een beetje “chilly”. Het is hier per slot van rekening winter. De Afrikanen zelf dragen dikke jassen en mutsen, maar wij gaan gewoon in de korte broek en een poloshirt. Na een heerlijke omelet en een toetje van vers fruit gaan we onze spullen bij elkaar pakken voor vertrek naar Siankaba. We worden om 11.00 uur opgehaald. Beetje rondwandelen, internetten en in de lobby de kunsten bekijken van een viertal jonge Zambianen, gekleed in hun authentieke strijdtenue, die de gasten bij aankomst verwelkomen met gezang en een dansje. We gaan natuurlijk met ze op de foto.
Het is ongeveer een uurtje rijden naar Siankaba. De lodge ligt op de weg naar Botswana. Prima weg en daarna nog een minuut of 10 over een zandweg, waarvan de kuilen zijn dichtgegooid met grint. Grote boeren zitten hier en je ziet enorme watersproei installaties die er voor zorgen dat de rijst en de maïs die ze verbouwen kunnen groeien. We worden in een soort van poortgebouw verwelkomd door Jenny, die samen met haar man Peter de managers zijn van de lodge. We worden naar een bootje gebracht en varen naar de overkant van de rivierarm, naar het eilandje. Via allerlei bruggetjes, waaronder drie “ suspension bridges”, touw-of hangbruggen, die aardig wiebelen, komen we in de bar en het restaurant van Siankaba. Ook hier weer een welkomstdrankje en uitleg van de host Britt over hoe het allemaal in zijn werk gaat. Het is ongelooflijk hoe iedereen zijn best doet om je zo veel mogelijk in de watten te leggen. Werkelijk niets is te veel. Dit keer hebben we chalet nummer 3 met de welluidende naam Mahogany (Mahonie). De huisjes hebben allemaal boomnamen. Opnieuw een geweldige ambiance, koloniale stijl, bed met uitzicht op de rivier, privéterrasje zodat je de hippo’s kunt spotten en een bad op pootjes compleet met schaal met drijfkaarsjes en allerlei lekkere badschuim en zeepjes op plantenbasis met de meest mooie eigenschappen. Hier houden we het wel een paar dagen vol. Na de lunch tijd om een beetje rond te kijken en dan vanaf 16.00 uur koffie of thee en een sunset cruise. We gaan aan boord met twee Engelse echtparen. Na een half uurtje varen zonder echt veel wild te zien leggen we aan op een zandbankje, wordt er een tafeltje uitgeklapt, komen de hapjes te voorschijn en een heerlijk glaasje wijn. Wat wenst een mens nog meer. De reden dat er hier weinig wild te zien is komt door de hoge waterstand van de rivier. Alle zijtakken stromen diep het binnenland in dus de dieren hoeven niet helemaal naar de rivier te komen om te drinken. Het mag de pret niet drukken. Het gezelschap is prima en de sunset marvellous! Als de zon verdwenen is varen we terug naar de lodge. Opfrissen in het bad met pootjes en dan om 19.00 borrel en diner. De tafel is prachtig gedekt, de keuken is weer uitstekend en de wijnen uit Zuid Afrika smaken naar meer. Gezellig keuvelend met Karl, geluidstechnicus bij de BBC, Jane uit New York, John en Liz uit Chelsea en Mike en Eve uit Londen en natuurlijk ons hosts Britt en Claire. Zij zijn Zuid-Afrikaans en werken sinds 3 maanden in de lodge. Als we na het diner terug gaan naar het chalet is het bed al verwarmd!, ligt er een takje van de Mahogany tree op ons kussen met de wens dat we kunnen genieten van een goede nachtrust. Dat komt helemaal goed. Krekels en het geluid van een stromende Zambezi rivier werken slaapverwekkend.

Zondag 5 juni
We worden gewekt door de zon die langzaam opkomt over de rivier en door het gebrom van hippo’s die een plekje hebben gezocht in een eilandje tegenover de lodge. Er zijn ook baby’s bij. Geweldig gezicht. We ontbijten en gaan dan met een van de obers, Maybin, naar de kerkdienst in Siankaba Village. Hij is priester daar. We worden over gezet met een originele Mokoro kano gemaakt uit het hout van de Mahogony tree. Ik ben er niet helemaal zeker van, maar het lijkt een mengelmoesje tussen Katholiek en Protestant. De priester mag één vrouw hebben, maar ze hopen ook dat de Pope een keer afreist naar Siankabe want hij is toch de Great Apostel. Ik krijg een pareo aangereikt die ik om mijn middel moet knopen en dan wandelen we naar het dorp. De kerk is net opnieuw geschilderd en zit vol. Er zijn voor de gasten speciale stoelen aan de zijkant neergezet. Het koor zingt vol overtuiging en we krijgen een gloedvolle preek over de Spirit, want het is over een week Pinksteren. Ze zijn ontzettend blij dat gasten vanuit Europa hun kerkdienst bijwonen en na afloop komt iedereen ons een hand geven en willen de kindertjes op de foto. We ontmoeten de moeder van de priester en ook de “headman” van het dorp. Nadat we iedereen begroet hebben wandelen we rond in het dorp en krijgen we uitleg van Maybin. Het dorp is veranderd door de komst van de lodge. 38 mensen hebben werk als kok, ober en beveiliger. Daardoor zijn er inkomsten om de gezinnen te onderhouden. Alle groenten en fruit wordt uit het dorp betrokken en ook dat levert financieel voordeel op. Er zijn nog traditionele lemen hutten, maar de headman leeft met zijn gezin in een grotere woning helemaal blauw en wit geschilderd. Hij heeft 11 kinderen, bij verschillende vrouwen en wel 40 kleinkinderen! We voelen ons vereerd dat we een inkijkje mogen krijgen in de manier waarop de mensen in dit dorp leven. De kleuterschool wordt gesponsord door een Engelse organisatie en ook door de lodge. Echt een belevenis. We worden weer door de kano overgezet, flink manoeuvrerend door het snel stromende water. Kopje koffie op het terras en dan weer tijd voor de lunch. Onze “priester” serveert de maaltijd. Ik vraag hem waarom hij zijn bril niet meer op heeft en hij zegt deze alleen te dragen op zondag, want dat geeft hem een voornaam aanzicht. Er zit gewoon vensterglas in! In de middag een beetje relaxen en opnieuw een boottochtje met een drankje en daarna een heerlijk diner. Geen telefoon, geen internet, alleen water, vergezichten, rust.

Maandag 6 juni
Vandaag hebben we niks speciaals op het programma. We ontbijten op ons gemakje en wandelen dan met een van de gidsen over het eilandje. Hij vertelt iets over de verschillenden bomen en hun specifieke eigenschappen. Omdat het water zo hoog staat kunnen we maar een stukje van het eiland doen. Daarna nemen een kopje koffie en een sapje op het terras. Het is bewolkt maar de temperatuur is prima. We bekijken onze adreslijst voor de uitnodigingen voor Maarten’s 60ste verjaardag in augustus en dan is het al weer tijd om te lunchen. Iedere dag opnieuw een overheerlijke verrassing. De zon komt door en we gaan lekker lezen bij het zwembad. De oogjes vallen vanzelf dicht. Inmiddels zijn er weer nieuwe gasten gearriveerd. Een aardig stel, John en Inga uit Johannesburg en een stelletje uit Lusaka. Ze zijn op huwelijksreis. Hij is van Indiase afkomst, zij ook, maar komt uit Malawi. Ze is pas 17 en is gestopt met haar opleiding om fulltime voor haar echtgenoot te zorgen. De Zuid-Afrikaanse Inga is er duidelijk in. Je hoort in de gevangenis zegt ze tegen de bruidegom. Klare taal. We gaan met hen onze laatste sunset cruise doen en John probeert nog een visje te verschalken als we ergens aanleggen, voor de dagelijkse borrel. Na terugkeer typ ik nog wat aan het verslag. Om 19.30 is het dinnertime en ons jonge honeymoon couple eet in de private diningroom. Wij vinden dat niet erg want heel sociaal gedragen ze zich niet. Vanavond zijn we met achten. Het eten is weer heerlijk en erg gezellig. Ons laatste maal hier. Morgenvroeg vertrekken we naar Livingstone voor een bezoek aan de plaatselijke markt, Maramba market en dan naar het vliegveld voor onze vlucht naar Mfuwe. Dit keer ligt er een kaartje op ons kussen met wetenswaardigheden over de elephantpic. Deze bijzondere plant heeft geneeskrachtige werking bij oorpijn en van de stengel kun je de vezels zo in elkaar draaien tot een stevig touwtje. Wat is de natuur toch prachtig zelfvoorzienend.