De eerste volle week
Door: Maarten
Blijf op de hoogte en volg Maarten
09 April 2011 | Zambia, Lusaka
Zondag wandelen we om 12 uur naar het winkelcentrum Arcades. Dat is ongeveer een uur lopen vanaf Taj Padmodzi. We eten er een lekker broodje en Gerrit en ik praten ondertussen wat bij. Even het marktje over en dan boodschappen doen. Daarna terug met de taxi en op tijd eten bij Gerrit. Gehaktballen met boontjes en gebakken aardappelen. Lekker Hollands .
Maandag is het opnieuw werkdag. Het kantoor ziet er goed uit. Redelijk schoon en met alles aanwezig. Het internet is traag maar het werkt. Bij de ingang staat nog een oude Rabobank automaat. Die is aan vervanging toe. De Zambianen vinden onze afdankertjes toch wat minder. Ze gaan voor nieuw als er vervangen moet worden. We moeten de board voor bereiden die dinsdag voor de laatste keer door Janny wordt voorgezeten. Die avond eet ik voor het eerst in het hotel. Het is prima eten. Toch is het overal hetzelfde in dit soort hotels. Het is niet overdreven duur.
Dinsdagochtend boardmeeting. Je zit toch met vier Nederlanders tussen een stuk of acht Zambianen. Voor mij is het dit keer wijs kijken en weinig zeggen. Dat zal volgende week wel anders zijn. Die avond pak ik de koffers in en kijk nog naar het voetbal. We zitten in de zelfde tijdzone als Europa. Dat is wel makkelijk. Het hotel heeft geen fijne airco. Ik zal blij zijn als ik in het appartement zit. Afrekenen en morgen wegwezen.
Om zeven uur staat de chauffeur voor de deur om mijn koffers naar het appartement te brengen. Daar staan Janny en Frank ingepakt om het appartement over te dragen en naar Livingstone te vertrekken. Snel de koffers weggezet en dan met Gerrit naar de bank om voor het eerst alleen op het Loan Center aan de gang te gaan. Daar werk ik samen met 5 Zambianen om het proces verder te vervolmaken en te implementeren. Om vijf uur gaan we boodschappen doen. Als we tenminste door het verkeer kunnen komen. Het voordeel van een I Pad is dat je achterin de auto je dagboek kan typen. Rond zes uur arriveren we na drie keer omgedraaid te zijn bij het winkelcentrum Arcades. Daar zit ook de Thai. Een lekker biertje gaat er wel in na al die uitlaatgassen. Na het eten ga ik met Gerrit de eerste inkopen doen. Dat is weer zo iets als toen ik voor het eerst op kamers zat. Koffie, brood, water, bier en eten.
Op het appartement aangekomen is het uitpakken, even tv kijken en dan vroeg naar bed. Morgen loopt om zes uur de wekker weer af.
Donderdag naar de bank. We zitten daar met zes man op een kantoor. Het meubilair ziet er goed uit maar is wel verouderd. Van flexibel instellen hebben ze hier niet gehoord. In de loop van de dag komen ze kasten en archiefkasten brengen. Die zetten ze schots en scheef op de afdeling neer. Maar afwachten wanneer dat geordend wordt. Zelf doen is er niet bij. Onze koffie voorziening is een waterkoker met zelf gekochte koffie. Dus minder koffie drinken dan in Nederland. Dat is ook niet slecht voor de gezondheid. Maar ook geen wachttijden voor de koffie automaat. De Zambianen starten hier 's morgens met ontbijten en de krant lezen aan het bureau. Daarna komen ze langzaam op gang. Als je een document vraagt krijg je er vervolgens tien en dan moet je zelf maar uitzoeken welke je moet hebben. Gelukkig zit er ook een Zambiaanse die perfect Nederlands spreekt. Zij heeft een Nederlandse vader en heeft in Utrecht International Business gestudeerd. Ondanks of dankzij dat ze nog jong is brengt ze hier veel op gang. Volgende week ga ik met Maliyablo, dat is haar Zambiaanse naam, en haar familie naar de bruiloft van een neefje.
Als ik donderdag avond thuis kom is de was al gedaan. Door Beauty. Zo heette trouwens het paard ook waar ik zondag op gereden heb. Maar ja ze wast goed. De hemden keurig in de kast en de rest in een mandje. De schoonmaak wordt door Charity gedaan. Zo heb je voor alles iemand anders. Goed geregeld. Ik eet de kip drumsticks die ik gisteren heb ingekocht en daarmee komt alles op gang.
Vrijdag ga ik in uniform naar de bank. Iedere vrijdag mag casual mits je de eerste drie vrijdagen het rode overhemd van de bank draagt, korte of lange mouwen, en de laatste vrijdag het rode T shirt. De short termers mogen een wit T shirt aan. Dat is me keurig te verstaan gegeven door een van de secretaresses. Het Nederlandse management geeft het voorbeeld.
Op nu.nl lees ik dat de Zambiaanse ambassade gesloten gaat worden. Dat vinden de Nederlanders die hier zitten geen ramp. Het was toch te veel wining and dining. Maar ik meld me nog wel even aan bij ambassade waarna ik binnen een uur een uitnodiging krijg voor het Koninginnedag feest op donderdag 28-4. Toch maar wat terug gaan halen van onze belasting centen.
Die avond eet ik met Gerrit bij het mediterraan restaurant. Dat is vlak bij ons appartement. Lopen kan wel als je maar alleen het benodigde geld bij je hebt en verder niets. Het eten is prima en onze Griekse gasteer is erg vriendelijk. De meeste business wordt hier toch door buitenlanders gedaan. Gerrit gaat om elf uur zijn partner Jacqueline ophalen die voor twee weken overkomt.
Zaterdagmorgen heb ik een afspraak met de eigenaar van het appartement. Hij heeft op het complex een kantoor waar zijn zoon Suhail Vally het beheer doet. Het zijn Indiërs die in Zambia geboren zijn. Aardige lui die ook goed verstaanbaar Engels spreken. Want daar heb ik met de Zambianen nog wel moeite mee. Ik bespreek met hen hoe lang ik blijf en dat ik ook nog een week weg ben. Alles kan maar dat mag ook wel voor dat geld.
Verder ga ik het weekend maar eens rustig aan doen om bij te komen van de verkoudheid die ik waarschijnlijk door de airco in het hotel heb opgelopen. Een beetje sporten, boodschappen doen, lezen en tv kijken. Ik heb BVN en een hoop andere zenders.
Maandag is het opnieuw werkdag. Het kantoor ziet er goed uit. Redelijk schoon en met alles aanwezig. Het internet is traag maar het werkt. Bij de ingang staat nog een oude Rabobank automaat. Die is aan vervanging toe. De Zambianen vinden onze afdankertjes toch wat minder. Ze gaan voor nieuw als er vervangen moet worden. We moeten de board voor bereiden die dinsdag voor de laatste keer door Janny wordt voorgezeten. Die avond eet ik voor het eerst in het hotel. Het is prima eten. Toch is het overal hetzelfde in dit soort hotels. Het is niet overdreven duur.
Dinsdagochtend boardmeeting. Je zit toch met vier Nederlanders tussen een stuk of acht Zambianen. Voor mij is het dit keer wijs kijken en weinig zeggen. Dat zal volgende week wel anders zijn. Die avond pak ik de koffers in en kijk nog naar het voetbal. We zitten in de zelfde tijdzone als Europa. Dat is wel makkelijk. Het hotel heeft geen fijne airco. Ik zal blij zijn als ik in het appartement zit. Afrekenen en morgen wegwezen.
Om zeven uur staat de chauffeur voor de deur om mijn koffers naar het appartement te brengen. Daar staan Janny en Frank ingepakt om het appartement over te dragen en naar Livingstone te vertrekken. Snel de koffers weggezet en dan met Gerrit naar de bank om voor het eerst alleen op het Loan Center aan de gang te gaan. Daar werk ik samen met 5 Zambianen om het proces verder te vervolmaken en te implementeren. Om vijf uur gaan we boodschappen doen. Als we tenminste door het verkeer kunnen komen. Het voordeel van een I Pad is dat je achterin de auto je dagboek kan typen. Rond zes uur arriveren we na drie keer omgedraaid te zijn bij het winkelcentrum Arcades. Daar zit ook de Thai. Een lekker biertje gaat er wel in na al die uitlaatgassen. Na het eten ga ik met Gerrit de eerste inkopen doen. Dat is weer zo iets als toen ik voor het eerst op kamers zat. Koffie, brood, water, bier en eten.
Op het appartement aangekomen is het uitpakken, even tv kijken en dan vroeg naar bed. Morgen loopt om zes uur de wekker weer af.
Donderdag naar de bank. We zitten daar met zes man op een kantoor. Het meubilair ziet er goed uit maar is wel verouderd. Van flexibel instellen hebben ze hier niet gehoord. In de loop van de dag komen ze kasten en archiefkasten brengen. Die zetten ze schots en scheef op de afdeling neer. Maar afwachten wanneer dat geordend wordt. Zelf doen is er niet bij. Onze koffie voorziening is een waterkoker met zelf gekochte koffie. Dus minder koffie drinken dan in Nederland. Dat is ook niet slecht voor de gezondheid. Maar ook geen wachttijden voor de koffie automaat. De Zambianen starten hier 's morgens met ontbijten en de krant lezen aan het bureau. Daarna komen ze langzaam op gang. Als je een document vraagt krijg je er vervolgens tien en dan moet je zelf maar uitzoeken welke je moet hebben. Gelukkig zit er ook een Zambiaanse die perfect Nederlands spreekt. Zij heeft een Nederlandse vader en heeft in Utrecht International Business gestudeerd. Ondanks of dankzij dat ze nog jong is brengt ze hier veel op gang. Volgende week ga ik met Maliyablo, dat is haar Zambiaanse naam, en haar familie naar de bruiloft van een neefje.
Als ik donderdag avond thuis kom is de was al gedaan. Door Beauty. Zo heette trouwens het paard ook waar ik zondag op gereden heb. Maar ja ze wast goed. De hemden keurig in de kast en de rest in een mandje. De schoonmaak wordt door Charity gedaan. Zo heb je voor alles iemand anders. Goed geregeld. Ik eet de kip drumsticks die ik gisteren heb ingekocht en daarmee komt alles op gang.
Vrijdag ga ik in uniform naar de bank. Iedere vrijdag mag casual mits je de eerste drie vrijdagen het rode overhemd van de bank draagt, korte of lange mouwen, en de laatste vrijdag het rode T shirt. De short termers mogen een wit T shirt aan. Dat is me keurig te verstaan gegeven door een van de secretaresses. Het Nederlandse management geeft het voorbeeld.
Op nu.nl lees ik dat de Zambiaanse ambassade gesloten gaat worden. Dat vinden de Nederlanders die hier zitten geen ramp. Het was toch te veel wining and dining. Maar ik meld me nog wel even aan bij ambassade waarna ik binnen een uur een uitnodiging krijg voor het Koninginnedag feest op donderdag 28-4. Toch maar wat terug gaan halen van onze belasting centen.
Die avond eet ik met Gerrit bij het mediterraan restaurant. Dat is vlak bij ons appartement. Lopen kan wel als je maar alleen het benodigde geld bij je hebt en verder niets. Het eten is prima en onze Griekse gasteer is erg vriendelijk. De meeste business wordt hier toch door buitenlanders gedaan. Gerrit gaat om elf uur zijn partner Jacqueline ophalen die voor twee weken overkomt.
Zaterdagmorgen heb ik een afspraak met de eigenaar van het appartement. Hij heeft op het complex een kantoor waar zijn zoon Suhail Vally het beheer doet. Het zijn Indiërs die in Zambia geboren zijn. Aardige lui die ook goed verstaanbaar Engels spreken. Want daar heb ik met de Zambianen nog wel moeite mee. Ik bespreek met hen hoe lang ik blijf en dat ik ook nog een week weg ben. Alles kan maar dat mag ook wel voor dat geld.
Verder ga ik het weekend maar eens rustig aan doen om bij te komen van de verkoudheid die ik waarschijnlijk door de airco in het hotel heb opgelopen. Een beetje sporten, boodschappen doen, lezen en tv kijken. Ik heb BVN en een hoop andere zenders.
-
09 April 2011 - 10:55
Nelleke:
Welke Beauty is het knapst? Kan er nu dus rustig van uit gaan dat jij voortaan kookt bij terugkeer. Joepie! -
09 April 2011 - 14:57
Nico & Mien:
Hi Maarten ,
Ziet alles goed uit en klinkt bovendien "beauty -onderhoudend"!
-
09 April 2011 - 15:05
Nico & Mien:
Mail reageert verdraaid vlug. Voor ik het me realiseerde was de message al gone.
Lees in de mailing zo iets van "vele handen maken werk licht en zeker lichter" naast iets van "mãnana, mãnana", wat vandaag niet is kan morgen ook nog. Daarenboven lijk je ook nog goed te moeten kunnen selecteren uit het aangebodene!
Verder stel ik een verschil vast tussen een foto die je stuurde -gezeten op beest Beauty - en welke ik ontving?! Kan ik je wat ik ontving mailen en naar welk adres?
Houd je goed en geniet ervan . Groetjes -
10 April 2011 - 08:21
Marga En Francois:
Hè Maarten ,
Weer een leuk verslag al heel wat indrukken gekregen in die korte tijd en toch fijn z'n oma Truusje voor de strijk!!
Succes daar en veel groetjes van ons!!
Marga en Francois, -
12 April 2011 - 12:27
Chris:
hoi Maarten,
ik krijg ontzettende honger van al die eetverhalen en ik moet nog een paar uur op kantoor snik. Je hebt me trouwens aangestoken want ik ben ook snipverkouden! -
14 April 2011 - 21:15
Mariëlle:
Hoi Maarten,
Leuk om je verhaal te lezen!
Een mooie ervaring om in Zambia te werken. Geniet ervan!
Werk-ze nog even morgen (in rood overhemd ;-)) en fijn weekend!
Groetjes,
Mariëlle -
15 April 2011 - 18:22
Oma Truusje:
Hallo Maarten, hoe is het met je? Worden je overhemden ook zo netjes gestreken als thuis met de Laura Star?
Het scheelt mij natuurlijk in het werk!
Groetjes,
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
