De reis en de eerste kennismaking.
Door: Maarten
Blijf op de hoogte en volg Maarten
12 Oktober 2008 | Vietnam, Hanoi
Na een lange reis van ruim 19 uur ben ik in het Melia hotel in Ha Noi gearriveerd. Het eerste deel naar Hongkong heb ik met Cathay Pacific gevlogen. De verzorging en het vliegtuig waren prima. Alleen 11.30 uur duurt erg lang en ik heb niet meer dan een kwartier geslapen. In Hongkong had ik een uur om over te stappen. Dat is net genoeg omdat de afstanden die je moet overbruggen behoorlijk zijn.
Twee uur vliegen met Vietnam Airlines is zo voorbij.
Met de taxi naar het hotel is een belevenis. Ruim dertig kilometer over de snelweg. Links en rechts tussen de auto's door. Maar vooral de bromfietsers voorbij. Als al die mensen in een auto zouden zitten had men hier ook een dagfile. De dubbele snelweg is hier dus voor bromfietsen, bromfietsen, auto's, voetgangers en bromfietsen.
Het hotel is prima. Westers. Ze zijn overal het zelfde of je nu in Laussane, de VS of Londen zit.
Na aankomst even opfrissen en een paar uurtjes slapen.
Rond vier uur meld Jan Hein, mijn collega, zich. Hij heeft ruime ervaring in Vietnam en zal mij de eerste rondleiding in de stad geven.
Op de stoepen staan voornamelijk brommers geparkeerd. Je loopt dus over de straat tussen de auto's en de brommers door. Op aanwijzing van JH een constante lijn en snelheid aanhouden. Niet stoppen want dan kunnen de brommers niet bepalen aan welke kant ze je passeren.
Overal heb je winkeltjes en straatverkopers. Eten maken doet men hier gewoon op straat en op kleine tafeltjes en krukjes wordt het opgegeten. Onderweg krijgen we een tropische regebui.We schuilen in een portiekje en bekijken hoe de plaatselijke fietsenmaker een band plakt. Fietsenmakers genoeg hier. Op iedere hoek één. Werk genoeg.
Van te voren hebben we het een en ander bekeken. Bij ons om de hoek zit Hilton Ha Noi. De gevangenis waar Mc Cain heeft gezeten. Ze hebben hem daar aan zijn gebroken armen opgehangen. Nu is hij daarmee de held in de VS maar dat deden ze wel nadat hij hier de zaak plat had gegooid.
Vlakbij is ook Higlands. De starbucks van Vietnam. Je kunt daar koffie drinken en tegelijk internetten. Volgende keer ga ik dus daar de site bijwerken omdat 12 dollar in het hotel toch een stuk duurder is.
We lopen verder door de stad en bekijken wat winkeltjes. JH heeft een zijden winkeltje waar hij bevriend is met een Frans sprekende verkoopster. Hij besteld het een en ander dus daar moeten we deze week nog terug.
Om zes uur is het inmiddels donker geworden. Tijd voor een bezoek aan een "Ierse" pub. Naast de pub zit een Vietnamees restaurant "69". Het is voor JH bekend en je kunt er veilig eten. Voor JH is overigens alles veilig want hij eet met de Vietnamezen ook "local food". We zitten daar aan tafel met een Canadese uit Toronto. Zij woont al meer dan 10 jaar in Kouala Loumpour en is hier een paar dagen voor vakantie. Zo kan ik mijn Engels alvast wat ophalen. Het eten is voortreffelijk en dat voor 200.000 dong per persoon. 100.000 dong is 4 Euro. Na het eten lopen we nog over de avondmarkt. Er zijn nauwelijks touristen dus als ze er een paar zien wordt je aangesproken. Het is er wel extreem druk. Dat is het overal. Links en rechts wat bekijken en dan terug naar het hotel. Een afzakkertje in de lounge en dan nog even de bar in.
Live muziek en een dakterras waar het natuurlijk warmer is dan binnen.
We spreken nog een Chinees die voor zaken hier is. Zo horen we wat bankzaken die we weer kunnen gebruiken.
Laat en moe ga ik dan onderhand naar naar bed.
Twee uur vliegen met Vietnam Airlines is zo voorbij.
Met de taxi naar het hotel is een belevenis. Ruim dertig kilometer over de snelweg. Links en rechts tussen de auto's door. Maar vooral de bromfietsers voorbij. Als al die mensen in een auto zouden zitten had men hier ook een dagfile. De dubbele snelweg is hier dus voor bromfietsen, bromfietsen, auto's, voetgangers en bromfietsen.
Het hotel is prima. Westers. Ze zijn overal het zelfde of je nu in Laussane, de VS of Londen zit.
Na aankomst even opfrissen en een paar uurtjes slapen.
Rond vier uur meld Jan Hein, mijn collega, zich. Hij heeft ruime ervaring in Vietnam en zal mij de eerste rondleiding in de stad geven.
Op de stoepen staan voornamelijk brommers geparkeerd. Je loopt dus over de straat tussen de auto's en de brommers door. Op aanwijzing van JH een constante lijn en snelheid aanhouden. Niet stoppen want dan kunnen de brommers niet bepalen aan welke kant ze je passeren.
Overal heb je winkeltjes en straatverkopers. Eten maken doet men hier gewoon op straat en op kleine tafeltjes en krukjes wordt het opgegeten. Onderweg krijgen we een tropische regebui.We schuilen in een portiekje en bekijken hoe de plaatselijke fietsenmaker een band plakt. Fietsenmakers genoeg hier. Op iedere hoek één. Werk genoeg.
Van te voren hebben we het een en ander bekeken. Bij ons om de hoek zit Hilton Ha Noi. De gevangenis waar Mc Cain heeft gezeten. Ze hebben hem daar aan zijn gebroken armen opgehangen. Nu is hij daarmee de held in de VS maar dat deden ze wel nadat hij hier de zaak plat had gegooid.
Vlakbij is ook Higlands. De starbucks van Vietnam. Je kunt daar koffie drinken en tegelijk internetten. Volgende keer ga ik dus daar de site bijwerken omdat 12 dollar in het hotel toch een stuk duurder is.
We lopen verder door de stad en bekijken wat winkeltjes. JH heeft een zijden winkeltje waar hij bevriend is met een Frans sprekende verkoopster. Hij besteld het een en ander dus daar moeten we deze week nog terug.
Om zes uur is het inmiddels donker geworden. Tijd voor een bezoek aan een "Ierse" pub. Naast de pub zit een Vietnamees restaurant "69". Het is voor JH bekend en je kunt er veilig eten. Voor JH is overigens alles veilig want hij eet met de Vietnamezen ook "local food". We zitten daar aan tafel met een Canadese uit Toronto. Zij woont al meer dan 10 jaar in Kouala Loumpour en is hier een paar dagen voor vakantie. Zo kan ik mijn Engels alvast wat ophalen. Het eten is voortreffelijk en dat voor 200.000 dong per persoon. 100.000 dong is 4 Euro. Na het eten lopen we nog over de avondmarkt. Er zijn nauwelijks touristen dus als ze er een paar zien wordt je aangesproken. Het is er wel extreem druk. Dat is het overal. Links en rechts wat bekijken en dan terug naar het hotel. Een afzakkertje in de lounge en dan nog even de bar in.
Live muziek en een dakterras waar het natuurlijk warmer is dan binnen.
We spreken nog een Chinees die voor zaken hier is. Zo horen we wat bankzaken die we weer kunnen gebruiken.
Laat en moe ga ik dan onderhand naar naar bed.
-
12 Oktober 2008 - 07:43
Nelleke:
Hey lief,
Klinkt indrukwekkend. Sowieso is kennismaken met andere culturen opwindend. Fijn dat JH je wat wegwijs kan maken.
Hier is het vandaag een beetje grijs in tegenstelling tot gisteren toen de zon uitbundig scheen en ik zo wat de hele dag op een terrasje heb gezeten.
Ga vandaag een beetje werken.
Dikke kus -
13 Oktober 2008 - 07:53
Wim Swinkels:
Wel knap van je broer een echte weblog bijhouden tijdens je reis. kand e Bank je wel missen in deze roerige tijden. Veel plezier en werk ze
-
13 Oktober 2008 - 10:45
Ad Van Hoeck:
Dag Maarten , in vele opzichten een wereld van verschil. Het is reeds gepland bij oma Truusje , anders had ik graag naar Hannoi willen komen. Hoop dat je behalve al dat vrijwillegerswerk ook wat tijd kunt vrij maken voor stadsverkenning, geniet ervan. Groetjes Lia /Ad. -
13 Oktober 2008 - 12:57
Bregje:
Hey Paps,
Klinkt goed! Ben benieuwd naar alle nieuwe ervaringen.
Liefs, Bregje
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
